Olle Vastbinder: "Wat voor anderen een vakantie is, is voor ons een spontaan dagje uit."

Het bruisende Nijmeegse stadsleven verruilen voor de stille uitgestrektheid van de Waddenzee bij Moddergat: het klinkt als een gekke keuze, maar voor Olle en zijn partner Karin voelde het als een logische stap. Ze woonden jarenlang in Nijmegen en werkten in de omgeving, maar op een gegeven moment ontstond de wens om weg te gaan. De stad werd steeds voller en zelfs in de door hen geliefde natuurgebieden werd het steeds drukker. Maar de huizen op rustigere plekken in de regio waren onbetaalbaar, dus ze hadden het gevoel vast te zitten in Nijmegen. Tot Olle een baan aangeboden kreeg in Amsterdam. Daar was remote werken de standaard en dat schiep mogelijkheden voor Olle en Karin. Zo werd die wens om te wonen waar ze wilden werkelijkheid.

De twee konden de drukte achter zich laten en op zoek gaan naar die felbegeerde plek met rust en ruimte én betaalbare woningen. Ze zochten in de uithoeken van Nederland en keken zelfs over de grens in Duitsland. Maar toch kwamen ze telkens uit bij huizen in het noorden van Nederland. Uiteindelijk vonden ze hun droomhuisje in het noorden van Friesland, direct aan de Waddenzee.  

Moddergat werd hun nieuwe thuis. Verhuizen voelde als een sprong in het diepe, maar wel een sprong die ze dichter bij hun ideale leven bracht. "We wonen kleiner dan in Nijmegen, maar het voelt zo veel groter. De natuur ligt letterlijk voor onze deur. En wat voor anderen een vakantie is, is voor ons een spontaan dagje uit. Even naar Schiermonnikoog of Ameland? Binnen een half uur fietsen staan we al op de boot naar een van die twee eilanden." 

Het dagelijks leven in Moddergat is heel anders in vergelijking met Nijmegen, en daarmee gezegd: lekker rustig. Dat maakte de inburgering een stuk makkelijker. "Mensen kijken naar elkaar om en groeten elkaar op straat; het voelt als een echte Mienskip" (Fries voor gemeenschap). 
Olle vertelt hoe hij werd gevraagd om een bijzonder klusje op zich te nemen: het hijsen van de vlag op de kerk tijdens feestdagen, zoals Koningsdag en Bevrijdingsdag. "Het is leuk om zo een steentje bij te dragen en ik vond het fijn dat ze me vroegen. Ik mag nu een paar keer per jaar de torenspits in klimmen om via een klein luik die enorme vlag uit te hangen. En daarbij heb ik ook nog eens een fantastisch uitzicht over het wad en de polder", zegt hij.
Friesland heeft hem ook op andere manieren verrast. "De praktische zaken zijn hier zo veel eenvoudiger - het is overal gewoon een stuk minder druk. In de supermarkt, in 'onze' stad Dokkum, en ook als je bijvoorbeeld eens naar de huisarts moet. Daar kun je altijd dezelfde of de volgende dag terecht.”  

Voordat hij naar Friesland kwam was hij niet bekend met de Fryske taal , maar dat bleek geen probleem. “Sommige mensen denken dat verhuizen naar Friesland betekent dat je Fries moet leren, maar dat is echt niet nodig. Alles kan gewoon in het Nederlands. En je kunt al redelijk wat verstaan van het Fries als mensen een beetje rekening met je houden."  Met een paar woorden zoals ‘Goeiemoarn’ of ‘Oant sjen’ kom je al een heel eind, maar toch heeft hij besloten Fries te leren.

Olle volgt momenteel een cursus Fries bij Afûk in Leeuwarden. “Het is niet noodzakelijk, maar wel handig, vooral voor mijn werk waar tijdens sommige bijeenkomsten Fries wordt gesproken. En het is ook gewoon leuk om de studieboeken in te duiken en een nieuwe taal te leren. Het geeft je nét dat extra beetje verbinding. Mensen hier vinden het leuk als ze horen dat je een cursus Fries volgt.” Hij ziet zichzelf niet snel vertrekken uit Friesland, sterker nog, hij gunt iedereen dit geluk. "In mijn huidige baan laat ik iedereen zien hoe mooi het wonen, werken en leven in Fryslân is. Want ik ben echt niet de enige die wel toe is aan een omgeving waar je meer rust en ruimte hebt en waar mensen er nog voor elkaar zijn."